คำเตือน… บทความนี้มีสปอยมหาศาล ใครยังไม่ได้ดู ปิดเลยจ้ะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน
.
.
.
.
.
.
.
เพิ่งจะมีโอกาสได้ดูหนังเรื่องนี้กะเค้า หลังจากที่ลังเลมานาน เพราะมีคนบ่นว่าโดนตัวอย่างหนังหลอก แทนที่จะเป็นหนังโรแมนติคคอมเมอดี้ กลายเป็นหนังอินดี้ไปซะงั้น แต่ผมเองเป็นแฟนหนัง GTH (ถึงแม้ว่าหลังๆจะผิดหวังกับค่ายนี้หลายเรื่อง) ชอบการแสดงของซันนี่ แล้วอยากลองดูผลงานของผู้กำกับคนนี้บ้าง (เคยดูแต่ Patcha is Sexy กับ มั่นใจคนไทยเกินหนึ่งล้านคนเกลียดเมธาวี นอกนั้นไม่เคยดู ไม่ได้ติดตาม Social ใดๆของเต๋อนวพล)
พอได้ดูแล้วมันเจ๋งนี่หว่า
ชอบครับ…ชอบเรื่องนี้มากๆ น่าจะเป็นหนัง GTH ที่ผมดูแล้วชอบมากเรื่องนึง มันไม่ใช่หนังตลาดจ๋า แต่ก็ไม่ได้อินดี้มากนัก (สำหรับผมคำว่าอินดี้นี่มันต้องประมาณเจ้ย อภิชาติพงศ์) และที่สำคัญ มันดูจริงมาก จริงทั้งบทหนัง บทพูดนักแสดง มุมกล้อง และบทสรุปของเรื่อง
ใครว่าฟรีแลนซ์อิสระและสบาย (ฟระ)
ผมว่าเรื่องนี้มันออกแนวตบหน้ามนุษย์เงินเดือนที่คิดว่า เฮ้ยเป็นฟรีแลนซ์นี่สบายว่ะ จะทำงานตอนไหน พักตอนไหนก็ได้ ทำงานที่ไหนก็ได้ นึกเบื่อๆก็ไปนอนเล่นริมทะเลซักห้าหกวันแล้วกลับมาทำงานใหม่ ไม่เหมือนมนุษย์เงินเดือนอย่างตูเลย เข้างานออกงานตรงเวลา ได้หยุดแค่เสาร์อาทิตย์เอง
แล้วในหนัง ชีวิตของยุ่น พระเอก มันสบายเหมือนที่คิดมั้ย
มีงานอะไรก็ต้องรับไว้ก่อน ถ้าไม่รับก็ไม่มีเงิน ไม่รับงานนี้อีกหน่อยเค้าก็ไม่ส่งงานให้ อย่าว่าแต่เวลาเที่ยวเลย เวลานอนยังแทบไม่มี อาหารนี่ก็พึ่งพาเซเว่นเป็นหลัก สวัสดิการอะไรก็ไม่มี (จริงๆยุ่นนี่ใช้ชีวิตเสี่ยงมาก ประกันสุขภาพก็ไม่ทำ ทำงานห้าวันหาหมอทีเดียวเงินหมดทันที) ยุ่งจนไม่มีเวลาคบใคร ขนาดงานศพพ่อเพื่อนสนิท (หรือไม่สนิท) ยังต้องแบกงานไปทำ ไปหา WIFI ส่งงานในวัด มันไม่ได้สบายเลยนะ มนุษย์เงินเดือน เลิกงานก็กลับบ้านนอน บางวันก็ไปกินข้าวดูหนัง ปาร์ตี้กับเพื่อนๆในวันเงินเดือนออก เสาร์อาทิตย์ก็ได้หยุด มีวันพักร้อนไปเที่ยวได้สบายๆ
ผมเองก็เคยมีประสบการณ์ รับงานดนตรีดิตๆกัน ประเภทสามวันสี่งาน นอนดึกตื่นเช้า เวลานอนก็นอนไม่ค่อยหลับ (โดยเฉพาะงานที่ไปต่างจังหวัด ผิดที่แล้วนอนหลับยากทุกที) จนร่างกายส่งสัญญาณเตือนผ่านทางอาการร้อนใน เจ็บคอ หวัดลงคอ ยังดีกว่าอีก Part นึงของชีวิตผมเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ มีสวัสดิการรักษาพยาบาลให้
เป็นฟรีแลนซ์แบบยุ่นและหมอแบบอิม จะเอาเวลาไหนไปมีแฟน
และด้วยโชคชะตาก็ทำให้ยุ่นได้เจอกับหมออิม ผู้หญิงไม่กี่คนที่เค้าได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองเกินห้านาที (นอกจากเจ๋ ที่มีผัวแล้ว) แล้วหมอสวยขนาดนั้น ยุ่นก็ต้องเกิดอาการตกหลุมรัก แล้วผู้ชายที่ไม่เคยจีบสาว ไม่เคยมีแฟนมาจะสิบปี ความสัมพันธ์มันก็เป็นอย่างที่เห็นล่ะครับ จะให้ใจกล้า ขอเบอร์หมอ ขอไลน์หมอ พาหมอไปกินข้าวดูหนังเที่ยวทะเล มันไม่น่าใช่ ยุ่นมันว่างเหรอ แล้วหมออิมจะว่างเหรอ ทั้งตรวจคนไข้ ทั้งเรียนต่อเฉพาะทาง
เอาจริงๆแล้วทั้งเรื่อง เราไม่รู้เลยว่าความคิดของตัวละครเป็นยังงัย นอกจากยุ่นคนเดียว หมออิมอาจจะคิดแค่เพื่อน หรือเกินเพื่อน ตรงนี้เราก็ไม่รู้
ปล. มาเป็นฟรีแลนซ์สายดนตรีงาน Event สิครับ สาวๆเพียบ แต่ผมไม่มีหรอกนะ ผมรักเดียวใจเดียว จริงๆ
ไม่ว่าจะอาชีพอะไร ทุ่มเทกับงานให้ตาย ก็ตายเปล่าเท่านั้น
ยุ่นที่เป็นมนุษย์บ้างานขั้นสุด ถึงขนาดอดนอน 12 วันเพื่อนปั่นงานให้เสร็จ (ตรงนี้พี่เป้งโคตรเลวจริงๆ) และเมื่อร่างกายถึงขีดสุดจนล้มลงไป ยุ่นที่เคยคิดว่าความตายไม่น่ากลัว ก็เกิดกลัวตายขึ้นมา โชคดีที่เค้ายังไม่ตาย และก็ได้สำนึกได้ว่า “ชีวิตสำคัญกว่างานยิ่งนัก และความตายน่ากลัวกว่าที่คิด”
จะเห็นว่า ไม่ว่าอาชีพอะไร การทุ่มเทกับงาน จนลืมดูแลตัวเอง ก็ไม่เป็นผลดีทั้งนั้นแหละครับ ไม่ใช่เฉพาะมนุษย์เงินเดือนหรอก
มันไม่ใช่หนังรัก มันคือหนังชีวิตฟรีแลนซ์
ตรงนี้คงทำให้หลายคนผิดหวัง คิดว่าจะเป็นหนังฟีลกู๊ดเหมือนหนัง GTH ที่ผ่านมา แต่มันไม่ใช่ มันคือหนังชีวิต ที่ดูจริงมาก บทพูดและการแสดงออกของนักแสดง มันไม่ได้ถูกประดิษฐ์ให้ต่างกับชีวิตจริง ไม่ได้เล่นใหญ่เหมือนหนังเรื่องอื่นๆ
และที่ผมสังเกตคนที่บ่นว่าไม่ชอบ ส่วนใหญ่ จะชอบหนังเรื่อง ไอฟาย แต๊งกิ้ว เลิฟยู้ ที่ซันนี่แสดงนำเช่นกัน ส่วนตัว ผมโคตรจะไม่ชอบเลย มุกมันดูสกปรก หยาบคาย (เออแต่แปลกดี ยุ่นพระเอกฟรีแลนซ์พูดเชี่ย คนดันหาว่าหยาบคาย) และบทของพระเอกนางเอก มันเหมือนสก๊อยกับเด็กแว้น ได้อารมณ์คล้ายๆกับแจ็คกับโรสจากไททานิค (ซึ่งผมก็ไม่ชอบอีกแล้ว) สุดท้ายหนังจบผมก็ไม่ได้อะไร นอกจากความน่ารักสุดฟินของ ไอซ์ ปรีชญา กับมุกตลกที่เหมือนหนังที่กำกับโดยตลกเท่านั้น
สรุป
ผมชอบหนังเรื่องนี้ ซึ่งแนวทางของหนังมันอาจจะไม่ได้แมสมาก แต่ก็ไม่ได้อินดี้จนดูไม่รู้เรื่อง มันอาจจะไม่ใช่หนังที่เหมาะกับทุกคน ไม่ใช่หนังที่ทุกคนจะชอบ แต่ผมชอบ และผมอยากให้มีหนังแบบนี้กับค่าย GTH อีกหลายๆเรื่องครับ
